woensdag, juli 30, 2008

Strandindianen: 'Wij gaan hier niet weg'

Uit de krant van een paar dagen terug.
------------------------------------------------------------------------------
“Toen we hier een huis kochten, wisten we niets van een indianenbegraafplaats”, vertelt de Nederlandse ondernemer Ton van Hoorn verbaasd. “Maar ik mij niet zoveel zorgen. In deze wijk wonen veel invloedrijke personen die dit zeker zullen stoppen.”

Een dure strandwijk in Niterói, een satellietstad van Rio de Janeiro, is in rep en roer door een vijftigtal indianen dat kamp heeft gemaakt aan een populair strand. De guaraní, overgekomen uit een naar eigen zeggen overbevolkt reservaat, menen recht te hebben op het paradijselijke plekje, waar ze leven van visvangst en de verkoop van snuisterijen.

“In die duin liggen onze voorvaderen begraven. Kijk maar,” zegt het jonge opperhoofd Darci Tupã (29) terwijl hij wat brokjes bot uit een kommetje pakt.

Archeologen bevestigen de aanwezigheid van ‘sambaquis’, indianenbegraafplaatsen, op de geclaimde 180 hectare. Toch wordt de stam steeds dringender gemaand de aftocht te blazen.

Hun ‘sloppenwijk’ zou de waarde van de omliggende villa’s doen dalen, ze zouden badgasten afschrikken met naakt zwemmen en ze bezetten ook nog eens een natuurgebied.

Na enkele dreigementen staken onbekenden het dorp vorige week op klaarlichte dag in brand toen de mannen even weg waren. “We zetten nu twee keer zoveel hutten neer. Ze krijgen ons niet weg. Er is versterking op komst”, zegt Tupã in strijdvaardig staccato.

Buiten houdt een krijger met pijl en boog de wacht. Het is nu oorlog.

Opperhoofd Darci Tupã

Twee uur na de brand stond bosbeheer al klaar met een bus om de indianen af te voeren, wat ze weigerden.

“Bosbeheer stelt nu cynisch dat dit natuurgebied is, terwijl het de omgeving laat volbouwen. Er staat zelfs al een hotel op een sambaquí. De indianen zijn gekomen om verdere afbraak van hun erfgoed te stoppen. En het milieu is bij hen in betere handen”, zegt José de Azevedo, voorzitter van de ngo CCOB.

“Of ze integreren in de blanke cultuur of ze behouden hun tradities in een reservaat, maar niet hier op openbaar terrein”, kaatst de bewonersvereniging.

Intussen lijken de indianen weinig haast te hebben met de wederopbouw. Er wordt wat rondgehangen bij een tent, een meisje rookt een Marlboro in een hangmat en Tupã kijkt op een meegebrachte laptop naar de laatste berichten over de affaire.

Geen opmerkingen: